“Nee meid, een rode paardrijbroek is alleen voor mensen die kunnen paardrijden..” en daar stond ik dan, als een wat mollige 10 of 11 jarige, mijn zinnen gezet op een rode rijbroek die ik dus helaas niet mocht. Daarmee was de toon gezet, ik kon niet paardrijden en voor mijn gevoel zou ik daar ook nooit ver in komen. Het klonk voor mij als; je hebt er geen verstand van, je doet maar wat voor zo lang het leuk is (ik heb overigens verder een top jeugd gehad hoor, don’t worry haha!).

Wie ik ben

Mijn naam is Dana Scheepbouwer, ik ben net 38 geworden en woon samen met mijn partner en 3 hondjes in Zevenaar.

Nu, zo’n beetje 28 jaar later (oef, confronterend), heb ik nog steeds geen rode rijbroek, maar verdien ik wel mijn geld in de paardenwereld. Ik ben zelfstandig ondernemer, fulltime werkzaam als zadel- en ruiterspecialist en rij met een grote bus door heel Nederland om paard en ruiter te voorzien van een passend zadel. Daarbij vind ik het belangrijk dat ruiters zich bewust zijn van hun eigen lichaamsgebruik in het zadel, waardoor ik niet alleen maar zadelpasser ben maar een persoonlijke ruiteranalyse naast het paard als basis in het zadelpasconsult heb opgenomen. Alles om het paard op de biomechanisch correcte manier te kunnen trainen, waarbij de NCSAH weer om de hoek komt kijken!

Mijn paarden

Tevens ben ik trotste eigenaresse van twee Shires; Devin van 16 en Jordan van bijna 6. Met zijn 190 schoft zijn mijn dromen dan ook letterlijk groot; mijn ultieme droom is kunnen piafferen met mijn Shire. inmiddels is mijn paardenkennis flink gegroeid, al heb ik altijd het gevoel dat het nooit genoeg is. Dat maakt, in combinatie met de wat onvriendelijke en in deze tijd wat opvoedkundige onverantwoorde afwijzing over de rode rijbroek, dat ik altijd de drang en drive heb om meer te willen leren. Om te willen groeien, om beter te kunnen doen, om te professionaliseren.

Kennismaking met de NCSAH

Tijdens mijn werk kwam ik in aanraking met de NCSAH opleiding, en kon ik niet wachten tot ik mij in augustus 2021 EINDELIJK kon inschrijven voor het Basistraject 2022-2023 (ik heb serieus af zitten tellen). Toen nog met het idee om mee te doen met Devin, mijn rots in de branding waar ik alles mee kan. Ik heb met hem vele shows op muziek gereden, in grote jurken, op evenementen met veel publiek om aan andere mensen te laten zien dat zo’n groot trekpaard ook geweldig kan dressuren. Door gebleken artrose in zijn bekken heb ik er in december 2021 echter voor moeten kiezen om het traject in februari 2022 niet te starten met Devin, maar met Jordan, die toen nog niet eens een zadel van dichtbij had gezien, laat staan dat hij mee kon om op een vreemde locatie te rijden met hem! Het eerste trainingsweekend in maart was dan ook de 3e keer ooit dat ik op mijn Jordan zat, en we hebben samen al een hele reis gemaakt afgelopen opleidingsjaar. Ondanks de spanning die ik soms nog wel heb om op te stappen, hebben we samen enorm veel geleerd en we genieten beide van de trainingsweekenden. Zoals gezegd, voor mij is het nooit goed genoeg, dus hebben we ons ook ingeschreven voor het Sporttraject fase A.

Leren bij de NCSAH

Ik vermoed dat ik nooit meer ga stoppen met deze opleiding, er is nog zoveel te leren! Voor medestudenten die nog twijfelen over werken in de paarden; als dit je passie is, ga er dan voor! Je kunt alles bereiken in het leven, als je passie en je dromen groot genoeg zijn en je in jezelf blijft geloven. Die rode rijbroek komt er nog wel!