Hoi allemaal,
Ik ben Anneloes Borneman, 34 jaar…. En ik ben nu zo’n 12 jaar betrokken bij de NCSAH. Mijn ouderlijk huis staat momenteel te koop en bij het opruimen van kasten, vond ik mijn oude werkstukken terug over jawel.. paarden. In groep 8 was ik al bezig met ‘een andere manier van met paarden omgaan’ en zo schreef ik op 10-jarige leeftijd al over Monty Roberts en Natural
Horsemanship.
Na de lessen op pony Kim, bij de plaatselijke paardenhandelaar uit het dorp, kocht ik op mijn 15 e mijn eerste paard Primero. Dat was uiteraard een pláááátje van een PRE: lange krullende manen, een volle staart, appelschimmel met donkere benen. Maar ook: ongekeurd, klophengst en op 7-jarige leeftijd al veel melanomen. En zo begon mijn échte reis. Ik ben uiteindelijk homeopathie voor dieren gaan studeren en ben zelfs met Primero naar Klaus Ferdinand Hempfling in Denemarken afgereisd.
Wat ik leerde is vooral: om een paard gezond te houden, moet je naar zijn hele wezen kijken en zorgen dat hij plezier heeft in zijn werk! Natuurlijk heb ik bij Equiscio/NCSAH geleerd hoe ik dit kan doen en inmiddels heb ik een drietal fijne
paarden en ben ik actief in de wedstrijdsport op ZZLicht niveau, maar train ik daarnaast veel onbelast aan de hand, longe of lange teugel.
Hoe ben ik bij de opleiding terecht gekomen?
Na de trajecten van Hempfling in Engeland, Zweden en Denemarken, had ik veel geleerd over het ‘lezen’ van paarden en het communiceren, maar er ontbrak nog iets, namelijk inzicht in (functioneel) trainen. Ik was al een tijdje ‘fan’ van Bastiaan de Recht en zo was de meest logische stap: de eigenarencursus van de NCSAH! Deze cursus van 2 jaar was er speciaal voor paardeneigenaren die wilden leren een betere trainer en verzorger te zijn van hun eigen paard, zonder instructeursambities. Maar ja… als je dit traject hebt gedaan wíl je de opgedane kennis delen met andere paardeneigenaren… dus dit traject bestaat niet meer en ik ben het instructeursexamen gaan
doen!
Wat is mijn rol binnen de opleiding?
Ik deed dit examen met mijn toen ‘nieuwe paard’ Duc. Mensen in mijn omgeving zagen hoe Primero zich ondanks alle klachten verbeterde door de behandelingen van Amber Koppen en door de lessen van Bastiaan. Ook leerde ik, door de revalidatietrajecten Bas en Amber, dat ‘probleemgedrag’van paarden in meer dan 90% van de gevallen een fysieke oorzaak heeft. Toen Duc bij mij kwam begonnen de wedstrijd prikkels te komen en wilde ik ook graag laten zien dat je ook kunt presteren in de sport, door het welzijn voorop te stellen. Met hem ben ik van B- tot Z- dressuur geklasseerd. Daarnaast is dit paard een talent in het werk aan de lange teugel en hij kan fantastisch passageren. Ik heb heel veel van hem geleerd en dat werd opgemerkt door Bas en Amber. Zij hebben me daarom op een gegeven moment gevraagd om opleiding te gaan geven en ik mocht 6 jaar geleden van start gaan met Jessica de Mooij, destijds in Leidschendam. Ik ben dat jaar ook begonnen als logopediste, maar behalve het aanbieden van (Horse Boy) therapie op het paard, ben ik in dit vak niet meer actief…
Het is een geweldige ervaring en het blijft voor mij het meest uitdagende én waardevolle werk om instructeurs op te mogen leiden. Het traject waarbij mensen bereid zijn om te werken aan eigen verbeterpunten, om zich te ontwikkelen tot een betere trainer en tot instructeur, spreekt mij erg aan en ik ben enorm blij dat ik er een rol in mag spelen. Voor mij blijft gelden: ‘de ware leermeester blijft altijd leerling’, dus ik ga iedere module met veel enthousiasme tegemoet. Ik begeleid de Basistrajecten en sta versteld wat een mens voor ontwikkeling kan doormaken in een jaar!
Naast het Basistraject begeleid ik bovendien de Werk aan de Hand modules. Werk aan de Hand heeft mijn voorliefde, door al het nut dat het ‘stapwerk’ heeft. Je traint de fijnmotoriek van je paard, je traint kracht, mobiliteit en ook verscherpt het je communicatie met je paard. Het is veelzijdig inzetbaar in revalidatie, ondersteuning van het werk onder zadel en het aanleren van nieuwe dingen. Het heeft een absolute meerwaarde in de training van je paard.
Zelf ga ik weer een jaar Sportfase B doen in ter Apel, met mijn mooie, uitdagende merrie Esprit. Ik hoop dit jaar naar subtop te kunnen trainen, maar bovenal denk ik weer veel kennis en inzichten op te doen die ik weer met de studenten wil gaan delen!
Ik ben Anneloes Borneman, 34 jaar…. En ik ben nu zo’n 12 jaar betrokken bij de NCSAH. Mijn ouderlijk huis staat momenteel te koop en bij het opruimen van kasten, vond ik mijn oude werkstukken terug over jawel.. paarden. In groep 8 was ik al bezig met ‘een andere manier van met paarden omgaan’ en zo schreef ik op 10-jarige leeftijd al over Monty Roberts en Natural
Horsemanship.
Na de lessen op pony Kim, bij de plaatselijke paardenhandelaar uit het dorp, kocht ik op mijn 15 e mijn eerste paard Primero. Dat was uiteraard een pláááátje van een PRE: lange krullende manen, een volle staart, appelschimmel met donkere benen. Maar ook: ongekeurd, klophengst en op 7-jarige leeftijd al veel melanomen. En zo begon mijn échte reis. Ik ben uiteindelijk homeopathie voor dieren gaan studeren en ben zelfs met Primero naar Klaus Ferdinand Hempfling in Denemarken afgereisd.
Wat ik leerde is vooral: om een paard gezond te houden, moet je naar zijn hele wezen kijken en zorgen dat hij plezier heeft in zijn werk! Natuurlijk heb ik bij Equiscio/NCSAH geleerd hoe ik dit kan doen en inmiddels heb ik een drietal fijne
paarden en ben ik actief in de wedstrijdsport op ZZLicht niveau, maar train ik daarnaast veel onbelast aan de hand, longe of lange teugel.
Hoe ben ik bij de opleiding terecht gekomen?
Na de trajecten van Hempfling in Engeland, Zweden en Denemarken, had ik veel geleerd over het ‘lezen’ van paarden en het communiceren, maar er ontbrak nog iets, namelijk inzicht in (functioneel) trainen. Ik was al een tijdje ‘fan’ van Bastiaan de Recht en zo was de meest logische stap: de eigenarencursus van de NCSAH! Deze cursus van 2 jaar was er speciaal voor paardeneigenaren die wilden leren een betere trainer en verzorger te zijn van hun eigen paard, zonder instructeursambities. Maar ja… als je dit traject hebt gedaan wíl je de opgedane kennis delen met andere paardeneigenaren… dus dit traject bestaat niet meer en ik ben het instructeursexamen gaan
doen!
Wat is mijn rol binnen de opleiding?
Ik deed dit examen met mijn toen ‘nieuwe paard’ Duc. Mensen in mijn omgeving zagen hoe Primero zich ondanks alle klachten verbeterde door de behandelingen van Amber Koppen en door de lessen van Bastiaan. Ook leerde ik, door de revalidatietrajecten Bas en Amber, dat ‘probleemgedrag’van paarden in meer dan 90% van de gevallen een fysieke oorzaak heeft. Toen Duc bij mij kwam begonnen de wedstrijd prikkels te komen en wilde ik ook graag laten zien dat je ook kunt presteren in de sport, door het welzijn voorop te stellen. Met hem ben ik van B- tot Z- dressuur geklasseerd. Daarnaast is dit paard een talent in het werk aan de lange teugel en hij kan fantastisch passageren. Ik heb heel veel van hem geleerd en dat werd opgemerkt door Bas en Amber. Zij hebben me daarom op een gegeven moment gevraagd om opleiding te gaan geven en ik mocht 6 jaar geleden van start gaan met Jessica de Mooij, destijds in Leidschendam. Ik ben dat jaar ook begonnen als logopediste, maar behalve het aanbieden van (Horse Boy) therapie op het paard, ben ik in dit vak niet meer actief…
Het is een geweldige ervaring en het blijft voor mij het meest uitdagende én waardevolle werk om instructeurs op te mogen leiden. Het traject waarbij mensen bereid zijn om te werken aan eigen verbeterpunten, om zich te ontwikkelen tot een betere trainer en tot instructeur, spreekt mij erg aan en ik ben enorm blij dat ik er een rol in mag spelen. Voor mij blijft gelden: ‘de ware leermeester blijft altijd leerling’, dus ik ga iedere module met veel enthousiasme tegemoet. Ik begeleid de Basistrajecten en sta versteld wat een mens voor ontwikkeling kan doormaken in een jaar!
Naast het Basistraject begeleid ik bovendien de Werk aan de Hand modules. Werk aan de Hand heeft mijn voorliefde, door al het nut dat het ‘stapwerk’ heeft. Je traint de fijnmotoriek van je paard, je traint kracht, mobiliteit en ook verscherpt het je communicatie met je paard. Het is veelzijdig inzetbaar in revalidatie, ondersteuning van het werk onder zadel en het aanleren van nieuwe dingen. Het heeft een absolute meerwaarde in de training van je paard.
Zelf ga ik weer een jaar Sportfase B doen in ter Apel, met mijn mooie, uitdagende merrie Esprit. Ik hoop dit jaar naar subtop te kunnen trainen, maar bovenal denk ik weer veel kennis en inzichten op te doen die ik weer met de studenten wil gaan delen! 
